آموزش سی شارپ-آموزش توابع در C#

به بخش جدید آموزش سی شارپ خوش آمدید.

یک تابع یا Function در C#، به شما امکان می دهد مجموعه ای از دستورات را درون یک ظرف مشخص قرار داده و در هر جای برنامه که لازم داشتید، با به کار بردن نام تابع آن ها را فراخوانی کنید. در برنامه نویسی پروژه ها، شما گاهی مجبور می شوید تا یک قطعه کد را در چندین محل مختلف مورد استفاده قرار دهید، در این حالت است که تابع ها (Function) به کمک شما می آیند. از طرف دیگر، به وسیله توابع شما می توانید کدهای پروژه خود را به بخش های مجزا و قابل تفکیک از هم تبدیل کنید.

آدرس صفحه وبی که میخواهید نمایش دهید را Paste کنید

 

در زبان C#، یک تابع (Function) به صورت کلی زیر تعریف می شود :

< visibility > < return type > < name > ( < parameters > )

{

< function code >

}

برای فراخوانی یک تابع، کافی است نام آن را نوشته و سپس یک پرانتز باز و بسته در مقابل آن قرار دهید. اگر تابع شما دارای یک یا چند پارامتر باشد، لیست پارامترها را هم در همین پرانتز قرار می دهید. به صورت زیر :

FunctionName ( Parameter1 , Parameter2  ,… ) ;

در کد مثال زیر یک تابع به نام Dostuff را فراخوانی کرده ایم :

public void DoStuff()

{

Console.WriteLine("I'm doing something...");

}

در کد تابع فوق، اولین بخش فراخوانی تابع، یعنی کلمه public، تعیین کننده میدان دید تابع در سطح برنامه بوده و تعیین آن اختیاری است. میدان دید یک تابع مشخص می کند آیا سایر توابع و کلاس های موجود در برنامه امکان مشاهده و دسترسی تابع مورد نظر را خواهند داشت یا خیر. Public به معنای عمومی بوده و یعنی سایر کلاس ها و توابع دیگر برنامه می توانند به تابع فوق دسترسی داشته باشند.

نکته :

اگر میدان دید برای یک تابع تعیین نشود، به صورت پیش فرض Private یا خصوصی در نظر گرفته می شود. Private تابع های هم کلاس تابع مورد نظر امکان دسترسی مستقیم به تابع را دارند.

در درس های بعدی آموزش سی شارپ به طور کامل به بررسی میدان دید یا Scope توابع خواهیم پرداخت. بخش بعدی قسمت فراخوانی تابع تعیین نوع داده ای مقدار خروجی تابع است. این مقدار می تواند هر نوع داده ای خاص در C# بوده و یا Void تعیین شود. به کار بردن کلمه Void به این معناست که این تابع هیچ مقدار خاصی را بر نمی گرداند. از طرف دیگر همانطور که می بینید پرانتزهای مقابل نام تابع خالی هستند و به این معناست که این تابع هیچ پارامتری را دریافت نمی کند. بیایید کمی تابع فوق را به صورت زیر تغییر دهیم :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

return result;

}

در کد جدید تقریبا همه بخش ها را تغییر دادیم. تابع اکنون یک مقدار عددی integer را به عنوان خروجی برمی گرداند، در پارامتر عددی integer دریافت کرده و به جای چاپ متن در خروجی، یک عملیات ریاضی انجام داده و خروجی آن را به عنوان متغیر result بر می گرداند. این کار به این معناست که هر موقع نیاز داشتیم، در هر بخشی از کد برنامه می توانیم تابع فوق را فراخوانی کرده و با ارسال دو عدد مورد نظر به آن، حاصل جمع آن ها را به صورت خروجی دریافت کنیم، تا این که هر بار لازم باشد کد عملیات ریاضی را مجددا بنویسیم. تابع AddNumber() را می توانیم به راحتی توسط کد زیر در هر جای برنامه فراخوانی کرد ه و در حجم و زمان کدنویسی خود صرفه جویی زیادی بکنیم.

int result = AddNumbers(10, 5);

Console.WriteLine(result);

همانطور که اشاره کردیم، این تابع یک مقدار عددی را باز می گرداند. هنگامی که در یک تابع، هر نوع داده ای غیر از Void را تعیین می کنیم، به این معناست که تابع را مجبور نموده ایم تا یک مقدار برگشتی داشته باشد.

نکته :

اگر خط کد return را از کد مثال فوق بردارید، خواهی دید که در هنگام اجرای برنامه، کامپایلر بر بروی این تابع ارور داده و پیام زیر را صادر می کند :

'AddNumbers(int, int)': not all code paths return a value

پیام فوق به ما یادآوری می کند که تابع فوق، علی رغم این که یک مقدار خروجی برای آن در نظر گرفته شده، اما هیچ خروجی را بر نمی گرداند. اما می خواهیم خروجی تابع را کنترل کنید، می توانید کدی مثل کد زیر را به تابع اضافه کنید :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

if(result > 10)

{

return result;

}

}

اما باز هم پیام خطایی همانند مثال قبل صادر می شود، چرا؟ به این دلیل که هیچ ضمانتی وجود نداشته که شرط دستور if درست از آب در بیاید و برنامه خروجی داشته باشد (دستور return اجرا بشود). می توانید مشکل فوق را با تعیین یک مقدار پیش فرض برای عبارت return به صورت زیر حل کنید :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

if(result > 10)

{

return result;

}

return 0;

}

کد اضافه شده فوق، مشکل برنامه ما را حل کرده و از طرف دیگر نشان می دهد می توانیم بیش از یک دستور return را در بدنه تابع خود تعریف کنیم. به محض اجرای دستور return در هر جای کد برنامه، خروجی تابع ارسال شده و اجرای مابقی دستورات تابع لغو می شود. در مثال فوق، اگر مقدار متغیر خروجی return بزرگتر از 10 باشد، هیچ گاه دستور return 0; اجرا نمی شود.

آموزش سی شارپ ادامه دارد

آموزش برنامه نویسی شبکه در پایتون

امروز با آموزش برنامه نویسی شبکه در پایتون (سوکت نویسی) همراه شما هستیم..

شرحی بر مفهوم Socket

سوکت ها (Sockets) در واقع endpoint های موجود در یک کانال ارتباطی دو طرفه هستند. سوکت ها می توانند در بستر یک فرایند یا بین دو فرایند در دستگاه واحد و یا حتی چندین فرایند در دستگاه های مستقر در قاره و نقاط جغرافیایی مختلف با یکدیگر تبادل داده داشته باشند. از دیدگاه kernel و هسته سیستم عامل، socket صرفا نقطه نهایی تبادل داده و ارتباط می باشد. از دیدگاه اپلیکیشن و برنامه تحت شبکه، socket یک توصیف گر و شناسه فایل که به آن امکان و مجوز درج و خواندن داده در / از شبکه را می دهد، قلمداد می شود. در واقع Socket ترکیبی از آدرس دستگاه (IP) و آدرس درگاه (port number) می باشد.

سوکت ها بر روی انواع کانال های ارتباطی قابل پیاده سازی می باشند که از جمله آن ها می توان به Unix domain socket، TCP، UDP و غیره ... اشاره کرد. کتابخانه socket کلاس های اختصاصی ارائه می دهد که علاوه بر انتقال داده های معمولی، Interface های از نوع generic که دیگر انواع عملیات انتقال و غیره را تحت پوشش قرار می دهد، مدیریت می نماید.

برای درک مفهوم سوکت و کار با آن، لازم است با واژگان زیر آشنا شوید :

• عبارت domain :خانواده پروتکل هایی که به عنوان مکانیزم انتقال مورد استفاده قرار می گیرد (انتقال داده در بستر شبکه بر اساس آن ها صورت می گیرد). این مقادیر ثوابتی همچون AF_INET، PF_INET، PF_UNIX، PF_X25 و غیره .. هستند.
• عبارت type :عبارت است از نوع ارتباطاتی که بین دو endpoint برقرار می شود. این عبارت معمولا SOCK_STREAM را برای پروتکل های connection-oriented (امن و تضمین دهنده ی تحویل اطلاعات) و SOCK_DGRAM را ویژه پروتکل های connectionless (غیر امن با سرعت بالا که تحویل داده ها را تضمین نمی کند) شامل می شود.
• عبارت protocol : به طور پیش فرض بر روی 0 تنظیم می شود، این مفهوم غالبا جهت معرفی نوع دیگر از پروتکل داخل یک domain و type بکار می رود.
• عبارت hostname : شناسه و اسم اینترفیس شبکه است:
  یک رشته که می تواند اسم سرویس دهنده (hostname)، آدرس IP نسخه ی 4، آدرس IPV6 (آدرس IP ورژن 6) با ساختار نگارشی دو نقطه باشد. یک رشته " " که آدرس INADDR_BROADCAST را تعریف می کند. یک رشته با طول صفر که INADDR_ANY را تعریف می کند یا یک عدد صحیح اختصاص داده شده به hostname که معرف یک سیستم در آن شبکه است.
• عبارت port : هر سرویس دهنده به کلاینت هایی که یک یا چند پورت را صدا می زنند، گوش می دهد. پورت می تواند شماره ی پورت Fixnum باشد، یک رشته دربردارنده ی شماره ی پورت یا اسم سرویس باشد.

 

آموزش برنامه نویسی شبکه در پایتون : ماژول Socket

به منظور ایجاد یک Socket، لازم است تابع socket.socket() در ماژول socket را فراخوانی نمایید که سینتکس و دستور کلی آن به صورت زیر می باشد :

s = socket.socket (socket_family, socket_type, protocol=0)

در زیر شرح هر یک از این پارامترها را مشاهده می کنید :

• پارامتر socket_family : این پارامتر، همان طور که در بالا توضیح داده شد، می تواند AF_UNIX یا AF_INET باشد.
• پارامتر socket_type : این پارامتر می تواند یا SOCK_STREAM و یا SOCK_DGRAM باشد.
• پارامتر protocol : این پارامتر اختیاری بوده و به صورت پیش فرض بر روی 0 تنظیم می شود.

پس از تعریف آبجکت socket، می توانید با استفاده از توابع لازم، برنامه های سمت سرویس دهنده و سمت سرویس گیرنده ی خود را تعریف نمایید. جداول زیر لیست توابع لازم برای این منظور را معرفی می کند :

 

متدهای Server Socket

• متد s.bind() : این متد آدرس (hostname یا اسم سرویس دهنده، جفت آدرس پورت یاport number pair) را به socket به صورت دو طرفه وصل می کند.
• متد s.listen() : این متد یک گوش فرادهنده (Listener) به TCP تنظیم و راه اندازی می کند.
• متد s.accept() : این متد درخواست اتصال به سرویس دهنده را می پذیرد و به عبارتی ارتباط معلق را به سرور معرفی می کند.

 

متدهای Receiver Socket

• متد s.connect() : این متد اتصال به سرویس دهنده ی را بر اساس TCP راه اندازی می کند.

 

متدهای کلی ماژول socket

• متد s.recv() : این متد پیغام TCP را دریافت می کند.
• متد s.send() : متد حاضر پیغام TCP را ارسال می کند.
• متد s.recvfrom() : متد جاری پیغام UDP را دریافت می کند.
• متد s.sendto() : این متد پیغام UDP را ارسال می کند.
• متد s.close() : این متد socket را می بندد.
• متد socket.gethostname() : اسم سرویس دهنده (hostname) را در خروجی برمی گرداند.

 

پیاده سازی بخش مربوط به سرویس دهنده

جهت پیاده سازی بخش مربوط به سمت سرور، تابع socket کپسوله سازی شده در ماژول socket را فراخوانی کرده و ابتدا یک آبجکت socket می سازیم. سپس به واسطه ی این آبجکت، دیگر توابع لازم را جهت تنظیم و راه اندازی سرویس دهنده ی socket صدا می زنیم.

حال متد bind(hostname, port) را جهت مشخص کردن یک port برای سرویس خود در دستگاه میزبان یا سرویس دهنده فراخوانی نمایید.

سپس، متد accept() را بر روی آبجکت s (آبجکت ساخته شده ی socket) جهت معرفی ارتباط معلق به ماشین سرور فراخوانی می کنید. این متد صبر می کند که سرویس گیرنده به port یا آدرس درگاه تعیین شده، متصل شود و متعاقبا آبجکت connection را که نشانگر اتصال آن سرویس گیرنده (کلاینت) است در خروجی برمی گرداند.

#!/usr/bin/python           # This is server.py file
import socket               # Import socket module
s = socket.socket()         # Create a socket object
host = socket.gethostname() # Get local machine name
port = 12345                # Reserve a port for your service.
s.bind((host, port))        # Bind to the port
s.listen(5)                 # Now wait for client connection.
while True:
c, addr = s.accept()     # Establish connection with client.
print 'Got connection from', addr
 c.send('Thank you for connecting')
c.close()                # Close the connection

 

پیاده سازی بخش مربوط به سرویس گیرنده

در این بخش از آموزش، یک اپلیکیشن ساده سمت سرویس گیرنده می نویسیم که اتصال به پورت معین 12345و دستگاه سرویس (سرویس دهنده) را فراهم می آورد. به راحتی می توانید یک کلاینت یا سرویس گیرنده ی socket به واسطه ی تابع مربوطه از ماژول socket ایجاد کرد.

متد socket.connect(hosname, port ) یک اتصال بر اساس پروتکل TCP به hostname (دستگاه سرویس دهنده ی مربوطه بر اساس شماره ی port) باز می کند. این متد بر اساس اسن ماشین سرور و آدرس پورت اتصال را جهت تبادل داده برقرار می نماید.

پس از باز کردن socket، می توانید اطلاعات آن را مانند سایر آبجکت های IO بخوانید. لازم است در پایان، سوکت را بسته و اتصال را خاتمه می دهید.کد زیر همان طور که مشاهده می کنید، بخش مربوط به سرویس گیرنده و در واقع یک کلاینت ساده است که به دستگاه سرویس دهنده و شماره درگاه مربوطه وصل شده، تمامی داده های مورد نیاز را از socket می خواند و در نهایت با فراخوانی تابع close() بر روی آبجکت s، سوکت را بسته و اتصال را خاتمه می دهد.

#!/usr/bin/python           # This is client.py file
import socket               # Import socket module
s = socket.socket()         # Create a socket object
host = socket.gethostname() # Get local machine name
port = 12345                # Reserve a port for your service.
s.connect((host, port))
print s.recv(1024)
s.close                     # Close the socket when done

 

حال جهت مشاهده ی خروجی، ابتدا فایل server.py زیر را در پس زمینه اجرا و سپس فایل client.py نام برده را اجرا کنید.

# Following would start a server in background.
$ python server.py & 
# Once server is started run client as follows:
$ python client.py

 

خروجی زیر را برمی گرداند :

Got connection from ('127.0.0.1', 48437)
Thank you for connecting

 

ماژول های برنامه نویسی تحت شبکه برای Python / Python Internet modules

در زیر لیستی از ماژول های مهم و پرکاربرد پایتون در زمینه ی برنامه نویسی تحت شبکه را مشاهده می کنید.

 

با آموزش های دیگر در زمینه آموزش پایتون همراه ما باشید...

آموزش طراحی سایت-تبدیل سه بعدی در CSS3

در این مقاله از آموزش طراحی سایت به بررسی تبدیل سه بعدی در CSS3 می پردازیم و متدهای مورد نیاز برای این تبدیل را همراه با هم تمرین می کنیم..

در CSS3 این امکان برای شما فراهم می شود که به المان های خود جلوه سه بعدی اعمال کنید (آن ها را به صورت سه بعدی قالب دهی کنید).
در جدول زیر، ویرایشی از مرورگرهای مختلف که خاصیت تبدیل سه بعدی را پشتیبانی می کنند، ارائه شده :

 

توابع تبدیل سه بعدی در CSS3

مبحث پیش رو متدهای تبدیل سه بعدی را در CSS3 برای شما تشریح می کند :

 

• rotateX()
• rotateY()
• rotateZ()

 

متد rotateX()

به کمک متد ()rotateX می توان عنصر مورد نظر را بر حول محور X آن، به میزان درجه تعریف شده، چرخاند.

div {
-webkit-transform: rotateX(150deg); /* Safari */
transform: rotateX(150deg);
}

 

 

متد rotateY()

متد مزبور یک المان را حول محور Y بر اساس درجه ی تعیین شده می چرخاند.

div { 
-webkit-transform: rotateY(130deg); /* Safari */
transform: rotateY(130deg); 
}

 

متد rotateZ()

تابع مذکور یک المان را حول محور Z آن بر اساس درجه ی معین می چرخاند.

div {
-webkit-transform: rotateZ(90deg); /* Safari */
transform: rotateZ(90deg);
}

 

خاصیت های transform در CSS3

جدول زیر کلیه ی خاصیت های مربوط به transform در CSS3 را فهرست می کند :

• خاصیت transform : جلوه دو بعدی و سه بعدی به عنصر مربوطه اعمال می کند.
• خاصیت transform-origin : به شما اجازه می دهد تا موقعیت عنصر تبدیل شده را تغییر دهید.
• خاصیت transform-style : تعیین می کند چگونه المان های تودرتو (nested) در فضای سه بعدی پردازش و نمایش داده شود.
• خاصیت perspective : نحوه نمایش عناصر سه بعدی را مشخص می کند (دور نما).
• خاصیت perspective-origin : تعریف کننده ی محل قرار گیری المان سه بعدی از پایین.
• خاصیت backface-visibility : هنگامی را در اثر چرخش، پشت عنصر نمایان می شود (جلوی آن نمایان نیست)، تعیین می کند که المان نمایش داده شود یا خیر.

 

توابع تبدیل سه بعدی در CSS3

• تابع (matrix3d (n,n,n,n,n,n,n,n,n,n,n,n,n,n,n,n : کلیه تبدیل های سه بعدی را دربر می گیرد.
• تابع (translate3d(x,y,z : انتقال (حرکت) سه بعدی عنصر را مقدار دهی می کند.
• تابع (translate X(x : یک انتقال سه بعدی را تعریف کرده و فقط مقدار محور X را بکار می برد (حرکت سه بعدی، در جهت محور X تعریف می کند).
• تابع (translate Y(y : یک حرکت سه بعدی، در جهت محور Y تعریف می کند.
• تابع (translate Z(z : یک حرکت سه بعدی، در جهت محور Z تعریف می کند.
• تابع (scale3d(x,y,z : یک تغییر اندازه سه بعدی (مقیاس بندی سه بعدی)، تعریف می کند.
• تابع (scale X(x : یک تغییر اندازه سه بعدی، در طول محور X تعریف می کند.
• تابع (scale Y(y : یک تغییر اندازه سه بعدی، در امتداد محور Y تعریف می کند.
• تابع (scale Z(z : یک تغییر اندازه سه بعدی، در جهت محور Z تعریف می کند.
• تابع (rotate3d(x,y,z,angle : چرخش سه بعدی را تعریف می کند.
• تابع (rotate X(angle : چرخش عنصر را در امتداد محور X تعریف می کند.
• تابع (rotate Y(angle : چرخش سه بعدی در طول محور Y تعریف می کند.
• تابع (rotate Z(angle : یک چرخش سه بعدی در امتداد محور Z تعریف می کند.
• تابع (perspective (n : یک دورنمای سه بعدی (perspective) برای المان تبدیل شده تعریف می کند.

 

با دیگر مقاله های مرتبط با آموزش طراحی سایت همراه ما باشید..

آموزش طراحی سایت-آموزش Flickerplate در جی کوئری

امروز با مقاله دیگری از سری مقاله های آموزش طراحی سایت همراه شما هستیم. در این مقاله به آموزش افزونه Flickerplate در JQuery می پردازیم.

پلاگین Flickerplate یک کامپوننت از جاوا اسکریپت است که اجازه حرکت بین بخش های مختلف را به ما می دهد. جهت نصب توسط ترمینال میتوانید از دستور زیر استفاده کنید.

bower install flickerplate

لینک های زیر را در پروژه قرار دهید :

< head >
< link href="css/flickerplate.css" rel="stylesheet" type="text/css" >
< /head >
< body >
/* Your content goes here */
< script src="js/min/flickerplate.js" >< /script >
< /body >

 

قطعه کد زیر طریقه استفاده از این پلاگین را نمایش می دهد :

< div class="flicker-example" >
< ul >
< li data-background="image-url.jpg" >
< div class="flick-title" >Example Heading< /div >
< div class="flick-sub-text" >Sub Text< /div >
< /li >
< li data-background="image-url.jpg" >
< div class="flick-title" >Example Heading< /div >
< div class="flick-sub-text" >Sub Text< /div >
< /li >
< /ul >
< /div >
< script >
new flickerplate({
selector: '.flicker-example'
});
< /script >

 

آپشن های پلاگین FlickerPlate در JQuery

مثالی از پلاگین FlickerPlate

new flickerplate({
selector: '.flicker-example',
animation: 'transition-fade',
autoFlick: false,
dotAlignment: 'right',
theme: 'dark'
});

 

اگر قصد دارید پلاگین شما با قابلیت حرکت به صورت لمسی نیز باشد، از کتابخانه Hammer استفاده کنید :

< body >
 /* Your content goes here */
< script src="js/min/hammer-v2.0.3.js" >< /script >
< script src="js/min/flickerplate.js" >< /script >
< /body >

 

با مقاله های دیگر در زمینه آموزش طراحی سایت همراه ما باشید ...

آموزش طراحی سایت-گرید سیستم در Bootsratp 4

امروز با مقاله جدیدی از سری مقاله های آموزش طراحی سایت در کنار شما عزیزان هستیم. در این مقاله سعی داریم به آموزش سیستم گرید در بوت استرپ 4 بپردازیم.

آموزش سیستم خانه بندی گرید سیستم Grid System بوت استرپ 4

سیستم گرید بندی (Bootstrap 4 Grid System) بوت استرپ 4 به شما اجازه می دهد تا 12 خانه یا ستون (column) در یک سطر داشته باشید. اگر نمی خواهید از 12 خانه هر سطر به صورت تک تک استفاده کنید، می توانید از ترکیب آنها، خانه یا ستون های بزرگتری ایجاد نمایید. شکل زیر، مفهوم کلی گرید سیستم بوت استرپ 4 را نشان می دهد :

سیستم گرید بندی بوت استرپ 4، کاملا واکنش گرا یا ریسپانسیو (Responsive) است و ستون ها در یک سطر، بر حسب عرض و اندازه صفحه نمایش، خود را مرتب کرده و بهترین حالت نمایش را ارائه می دهند. برای مثال در یک صفحه نمایش بزرگ، می توانید محتویات را در 3 ستون پهن نمایش دهید، در حالی که همان 3 ستون در یک صفحه موبایل، باریکتر شده، هر کدام در یک سطر کامل قرار گرفته و بر روی هم نمایش داده می شوند.

 

کلاسهای سیستم grid در Bootstrap 4

بوت استرپ 4، دارای 5 کلاس مختلف برای گریدبندی خانه در صفحه نمایش های مختلف است :

• کلاس col- : صفحه نمایش های بسیار کوچک که عرض آن ها کمتر یا مساوی 576 پیکسل است مثل موبایل.
• کلاس col-sm- : دستگاه ها با صفحه نمایش کوچک که عرض آن ها مساوی یا بزرگتر از 576 پیکسل است.
• کلاس col-md- : دستگاه ها با صفحه نمایش متوسط که عرض آن ها مساوی یا بزرگتر از 768 پیکسل است مثل تبلت.
• کلاس col-lg- : دستگاه هایی با صفحه نمایش بزرگ که عرض آن ها مساوی یا بزرگتر از 992 پیکسل است.
• کلاس col-xl- : دستگاه هایی با صفحه نمایش بسیار بزرگ که عرض آن ها مساوی یا بزرگتر از 1200 پیکسل است مثل مانیتورهای عریض.

کلاس های فوق را می توایند جهت ایجاد قالب و چیدمان های دینامیک و فلکسیبل (flexible layouts)، با هم ترکیب کرده و استفاده نمایید.

 

نکته : تأثیرگذاری کلاس ها از اندازه کوچک به بزرگ است، یعنی اگر قانونی برای سایز کوچکتر تعیین کنید، به سایزهای بزرگ هم تعمیم پیدا می کند. برای مثال اگر می خواهید عرض یکسانی را برای یک عنصر در اندازه های sm و md، تعیین نمایید، کافی است مقدار آن را در حالت sm مشخص کنید و خود به خود در حالت md نیز اجرا می شود.

 

آموزش قوانین گرید سیستم در بوت استرپ 4

در لیست زیر، برخی از مهم ترین قوانین و شرایط ی که در هنگام کار با گرید سیستم در bootstrap 4 بایستی رعایت نمایید را معرفی کرده ایم :

• سطرها (Rows) بایستی درون یک عنصر دربرگیرنده یا Container با کلاس .container (عرض ثابت) یا کلاس .container-fluid (تمام عرض صفحه یا عنصر مادر آن)، قرار گرفته تا ترازبندی صحیح داشته و مارجین و padding آن ها درست تنظیم شود.
• از سطرها (Rows) برای ایجاد گروه های افقی از ستون ها (Columns)، استفاده می شود.
• محتویات بایستی درون ستون ها (Columns) قرار گرفته و فقط ستون ها می توانند اولین فرزندان یا زیرمجموعه سطرها باشند.
• کلاس های از قبل تعریف شده ای مثل row یا col-sm-4 برای قالب بندی سریع گریدها (Grid)، تعریف شده اند.
• ستون ها (Columns) بین محتویات شان فاصله یا گاتر (Gutter) ایجاد می کنند به وسیله Padding. این فاصله یا Padding در سطر اول و آخر عنصر مادر، به صورت offset تعیین می شود به وسیله مارجین منفی که در کلاس row وجود دارد.
• ستون های گرید (Grid Columns) با تعیین عددی بین 1 تا 12 از 12 ستون ممکن، ایجاد می شوند. برای مثال، اگر می خواهید 3 ستون هم عرض داشته باشید، بایستی 4 خانه گرید به هر کدام اختصاص داده و از کلاس ی مثل col-sm-4 استفاده نمایید.
• میزان عرض ستون ها در Bootstrap 4، برحسب درصد تنظیم می شود، لذا همواره در عنصر مادر (row)، شناور بوده و سایز آن ها بستگی مستقیم به عرض عنصر دربرگیرنده آن ها دارد.
• بزرگترین فرق بین Bootstrap4 و Bootstrap 3 این است که بوت استرپ 4، به جای خاصیت شناورسازی (floats) از فلکس باکس (Flex) استفاده می کند. یک مزیت بزرگ flexbox این که ستون های گرید بدون عرض مشخص، به صورت خودکار با عرض هایی یکسان (و حتی ارتفاع یکسان) ترازبندی و قالب دهی می شوند که در سیستم floats به این صورت نیست. 3 المنت که کلاس col-sm دارند، در تمامی صفحه نمایش ها (حتی بزرگتر از موبایل تا بالاترین حد)، همواره 33.33 درصد از عرض صفحه یا عنصر Container را اشغال می کنند.

 

راهنمایی : اگر در مورد FlexBox، آشنایی کافی ندارید، به بخش آموزش فلکس باکس در سایت تحلیل داده بروید.

 

نکته : گزینه FlexBox در مرورگرهای IE9 و قبلتر، پشتیبانی نمی شود. لذا اگر پشتیبانی مرورگرهای IE8 و IE9 ار سایت تان برای شما مهم است، از بوت استرپ 3 استفاده نمایید. بوت استرپ 3، پایدارترین نسخه بوت استرپ بوده و هنوز توسط تیم توسعه دهنده جهت رفع باگ ها احتمالی، ارائه مستندات آموزشی و ... پشتیبانی می شود. ولی قابلیت های جدید از جمله FlexBox به آن اضافه نشده است.

 

بررسی ساختار پایه یک گرید بوت استرپ 4

در کد مثال عملی زیر، یک مثال ساده و پایه از نحوه گریدبندی خانه ها در بوت سترپ 4 را نشان داده ایم. کد مثال را مطالعه کرده، در ادامه به تشریح نکات مهم آن پرداخته ایم :

مثال گرید سیستم

< !-- Control the column width, and how they should appear on different devices -->
< div class="row">
< div class="col-*-*">< /div>
< div class="col-*-*">< /div>
< div class="col-*-*">< /div>
< /div>
< !-- Or let Bootstrap automatically handle the layout -->
< div class="row">
< div class="col">< /div>
< div class="col">< /div>
 < div class="col">< /div>
< div class="col">< /div>
< /div>

در مثال اول، به وسیله تگ div با کلاس row، یک سطر افقی ایجاد کرده ایم. سپس به تعداد مورد نظر، ستون های دلخواه را با تگ هایی با کلاس col-*-*، درون آن قرار داده ایم. * اول در کلاس فوق، تعیین کننده عرض صفحه نمایش هدف است که می تواند یکی از مقادیر sm، md، lg و یا xl را داشته باشد. * دوم هم تعیین کننده عرض ستون بر حسب عددی از 1 تا 12 است که مثلا 6، یعنی 6 واحد از 12 خانه را اشغال کند.

در مثال دوم، به جای تعیین عدد برای هر ستون در کلاس col، اجازه داده ایم تا خود بوت استرپ قالب (layout) آن را با ایجاد ستون های هم عرض مدیریت کند. مثلا کاربرد در عنصر با کلاس col، یعنی اینکه از 100 درصد عرض، به هر ستون 50 درصد اختصاص بده. به همین ترتیب با 3 عنصر کلاس Col، یعنی عرض هر کدام 33 درصد و با چهار ستون عرض هرکدام 25 درصد، عرض کل سطر باشد.

همچنین در کلاس فوق می توانید از حالت col-sm|md|lg|xl نیز استفاده نمایید تا در هر اندازه صفحه نمایش، نحوه قرارگیری ستون ها را به دقت تعیین نمایید.

 

جزئیات کامل گرید سیستم Grid System در بوت استرپ 4

• عرض کمتر از 576 پیکسل = بسیار کوچک
• عرض بزرگتر یا مساوی 576 پیکسل = کوچک
• عرض بزرگتر یا مساوی 768 پیکسل = متوسط
• عرض بزرگتر یا مساوی 992 پیکسل = بزرگ
• عرض بزرگتر یا مساوی 1200 پیکسل = بسیار بزرگ

 

پیشوند کلاسهای سیستم grid در Bootstrap 4 

• col-
• .col-sm
• .col-md
• .col-lg
• .col-xl.

رفتار گرید سیستم در Bootsratp 4

• تمامی ستون ها به صورت افقی همواره نمایش داده می شوند.
• از سمت چپ تراز شده و در عرض مناسب ستون ها همگی افقی هستند.
• از سمت چپ تراز شده و در عرض مناسب ستون ها همگی افقی هستند.
• از سمت چپ تراز شده و در عرض مناسب ستون ها همگی افقی هستند.
• از سمت چپ تراز شده و در عرض مناسب ستون ها همگی افقی هستند.

 

عرض عنصر دربرگیرنده Container در گرید سیستم در Bootsratp 4

• بدون عرض (auto اتوماتیک)
• 540 پیکسل.
• 720 پیکسل.
• 960 پیکسل.
• 1140 پیکسل.

مناسب برای :

• موبایل هایی با صفحات بسیار کوچک.
• موبایل های معمولی.
• تبلت ها.
• لپ تاپ ها.
• مانیتورهای بزرگ و کامپیوترهای رومیزی.

 

تعداد ستون در هر سطر

• 12.
• 12.
• 12.
• 12.
• 12.

 

عرض گاتر (Gutter)

• 30 پیکسل (15 پیکسل از هر دو طرف ستون).
• 30پیکسل (15 پیکسل از هر طرف ستون).
• 30پیکسل (15 پیکسل از هر طرف ستون).
• 30پیکسل (15 پیکسل از هر طرف ستون).
• 30پیکسل (15 پیکسل از هر طرف ستون).

 

قابل توجه تو در تو شدن Nested

• yes.
• yes.
• yes.
• yes.
• yes.

داشتن offset

• بله.
• بله.
• بله.
• بله.
• بله.

 

ترتیب قرار گرفتن ستون ها

• بله.
• بله.
• بله.
• بله.
• بله.

 

با دیگر مقاله های آموزشی در زمینه آموزش طراحی سایت همراه ما باشید.

آموزش طراحی سایت-متدهای تبدیل دو بعدی در CSS3

امروز با مقاله دیگری از آموزش طراحی سایت همراه شما هستیم. در این مقاله سعی داریم تبدیل دو بعدی در CSS3 را با یکدیگر مورد بررسی قرار داده و پس از تبدیل، برخی متدها را بر روی آن پیاده سازی کنیم و تغییرات ایجاد شده را با یکدیگر مشاهده و تحلیل کنیم.

خاصیت Transform در تبدیل دو بعدی

خواص transform در CSS3 به طراح وب امکان می دهند عناصر دلخواه را منتقل کرده, چرخانده, مقیاس بندی و همچنین در صورت لزوم اریب دار کند (با زوایای مختلف بچرخانید). خاصیت transformation (تبدیل) در واقع قابلیت تغییر شکل, اندازه و موقعیت المان مورد نظر را فراهم می آورد. CSS3 همچنین قابلیت تبدیل دو بعدی و سه بعدی عناصر را پشتیبانی می کند.

متدهای تبدیل دو بعدی در CSS3

در این بخش با توابع تبدیل دوبعدی عناصر (2D transformation methods) در CSS3 آشنا خواهید شد :

• translate()
• rotate()
• scale()
• skewX()
• skewY()
• matrix()

 

متد translate() در تبدیل دو بعدی در CSS

متد translate() یک عنصر را از موقعیت فعلی آن حرکت می دهد (البته بر اساس پارامترهایی که برای محورهای X و Y تعیین شده است). در واقع با بهره گیری از این متد می توان المان دلخواه را کپی کرده و آن را به مکانی دیگر انتقال داد. مثال زیر تگ یا عنصر div را به اندازه ی 50 پیکسل به سمت راست و 100 پیکسل پایین تر از موقعیت جاری آن حرکت می دهد :

div {
-ms-transform: translate(50px,100px); /* IE 9 */
-webkit-transform: translate(50px,100px); /* Safari */
transform: translate(50px,100px);
}

 

متد rotate() در تبدیل دو بعدی در CSS

متد rotate() بسته به درجه ی تعیین شده یک عنصر را در جهت عقربه ی ساعت یا در جهت خلاف آن می چرخاند (دوران می کند). مثالی که زیر مشاهده می کنید المان div را به اندازه ی 20 درجه در جهت حرکت عقربه ی ساعت می چرخاند :

div {
-ms-transform: rotate(20deg); /* IE 9 */
-webkit-transform: rotate(20deg); /* Safari */
transform: rotate(20deg);
}

استفاده از مقادیر منفی (negative values) باعث می شود عنصر خلاف عقربه ی ساعت چرخانده شود. مثال زیر المان div را 20 درجه در خلاف جهت عقربه ی ساعت حرکت می دهد (می چرخاند) :

div {
-ms-transform: rotate(-20deg); /* IE 9 */
-webkit-transform: rotate(-20deg); /* Safari */
transform: rotate(-20deg);
}

 

متد Scale() در تبدیل دو بعدی در CSS​​​​​​​

تابع scale() اندازه ی المان را افزایش یا کاهش می دهد (کوچک و بزرگ می کند). این کار بر اساس پارامترهایی که برای طول و عرض (height ,width) تعریف می شود صورت می پذیرد. مثال زیر عرض یا پهنای المان div را دو برابر عرض و پهنای اصلی و طول یا ارتفاع آن را سه برابر طول اصلی آن المان تعریف می کند 

div {
-ms-transform: scale(2,3); /* IE 9 */
-webkit-transform: scale(2,3); /* Safari */
transform: scale(2,3);
}

نمونه ی زیر عنصر div را نصف عرض و ارتفاع اصلی خود عنصر تعیین می کند :

div {
-ms-transform: scale(0.5,0.5); /* IE 9 */
-webkit-transform: scale(0.5,0.5); /* Safari */
transform: scale(0.5,0.5);
}

 

متد Skew() در تبدیل دو بعدی

می توانید عنصر مورد نظر خود را در 2 جهت عمودی و افقی به صورت 3 بعدی، بر حسب واحد deg و اندازه ی مشخص شده بچرخوانید. به عبارت دیگر به کمک این متد می توان عنصر مورد نظر را با زوایای مختلف حتی 360 بچرخانید. مثال زیر المان div را به اندازه ی 20 درجه در امتداد محور x (x-axis) و در امتداد محور Y به اندازه ی 10 درجه می چرخاند می کند :

div {
-ms-transform: skew(20deg, 10deg); /* IE 9 */
-webkit-transform: skew(20deg, 10deg); /* Safari */
transform: skew(20deg, 10deg);
}

 

تابع skewX()

متد skewX() یک المان را در امتداد محور X بر حسب واحد deg می چرخاند. br نمونه ی زیر المان div را در امتداد محور X به اندازه ی 20 درجه می چرخاند :

div {
-ms-transform: skewX(20deg); /* IE 9 */
-webkit-transform: skewX(20deg); /* Safari */
transform: skewX(20deg);
}

 

تابع skewY()

متد skewY() یک عنصر را در امتداد محور Y به اندازه ی درجه ی زاویه ی تعیین شده (بر حسب واحد deg) می چرخاند. مثال زیر عنصر div را به اندازه ی 20 درجه در امتداد محور Y می چرخاند :

div {
-ms-transform: skewY(20deg); /* IE 9 */
-webkit-transform: skewY(20deg); /* Safari */
transform: skewY(20deg);
}

حال چنانچه پارامتر دومی تعیین نشده باشد, مقداری 0 خواهد داشت. بنابراین مثال زیر المان div را به اندازه 20 درجه در امتداد محور X می چرخاند :

div {
-ms-transform: skew(20deg); /* IE 9 */
-webkit-transform: skew(20deg); /* Safari */
transform: skew(20deg);
} 

 

متد matrix()

متد matrix() کلیه ی متدهای تبدیل دو بعدی را در یک تابع واحد می گنجاند (ادغام می کند). تابع matrix() 6 مقدار می گیرد, که شامل توابع ریاضی (mathematics functions) می شود و به شما امکان می دهد المان های خود را بچرخانید, مقایس بندی (کوچک و بزرگ) کنید, حرکت دهید (translate: انتقال دادن) و همچنین آن ها را مطابق نیاز با زوایای مختلف بچرخانید (skew) کنید :

div {
-ms-transform: matrix(1, -0.3, 0, 1, 0, 0); /* IE 9 */
-webkit-transform: matrix(1, -0.3, 0, 1, 0, 0); /* Safari */
transform: matrix(1, -0.3, 0, 1, 0, 0);
}

 

تمامی خاصیت های transform CSS3 به ترتیب زیر می باشند :

• خاصیت transform : وضعیت نمایش المان را به دو بعدی یا سه بعدی تبدیل می کند.
• خاصیت transform-origin : اجازه می دهد موقعیت المان های تبدیل شده (transformed element) را تغییر دهید.

متدهای تبدیل دو بعدی نیز به شرح زیر هستند :

• متد (matrix(n,n,n,n,n,n : تبدیل دو بعدی عنصر را با تابع matrix که 6 مقدار به آن اختصاص داده شده باشد, تعریف می کند.
• متد (translate(x,y : انتقال دو بعدی عنصر را در حول محورهای X و Y مقدار دهی می کند.
• متد (translateX(n : انتقال دو بعدی عنصر را در طول محور X تعریف می کند.
• متد (translateY(n : انتقال دو بعدی عنصر را امتداد محور Y تنظیم و مقدار دهی می کند.
• متد (scale(x,y : مقیاس بندی عنصر را به صورت دو بعدی تعیین کرده, طول و عرض عناصر را اصلاح می کند.
• متد (scaleX(n : مقیاس بندی عنصر را به صورت دو بعدی تعریف کرده, عرض عنصر را تغییر می دهد.
• متد (scaleY(n : تبدیل مقیاس عنصر را به صورت دو بعدی تعریف کرده, ارتفاع یا طول آن را اصلاح می کند.
• متد (rotate(angle : چرخش عنصر را به صورت دو بعدی تعریف می کند و زاویه ی آن را در پارامتر مربوطه تعیین می کند.
• متد (skew(x-angle,y-angle : عنصر را در امتداد هر دو محور X و Y به صورت دو بعدی بسته به مقدار تعیین شده می چرخاند.
• متد (skewX(angle : عنصر را به صورت دو بعدی در امتداد محور X می چرخاند (تغییر و تبدیل وضعیت عنصر را به صورت دو بعدی در حول محور X مقداردهی و تعریف می کند).
• متد (skewY(angle : عنصر را به صورت دو بعدی در امتدادی محور Y (بر اساس مقدار تعیین شده) می چرخاند.

 

با مقاله های دیگر ما در زمینه آموزش طراحی سایت همراه باشید...

آموزش طراحی سایت-پلاگین Page Piling در جی کوئری

سلام بر دوستان عزیز و همراه..

امروز با مقاله ای دیگر از سری مقاله های آموزش طراحی سایت همراه شما هستیم. در این مقاله به آموزش افزونه Page Piling در جی کوئری می پردازیم..

پلاگین Page Piling یک پلاگین کاربردی است که همچنان که روی مروگرهای جدید به خوبی اجرا می‌شود، روی مرورگرهای قدیمی نیز مانند Internet Explorer 8 و 9 و Opera 12 و غیره کار میکند.در واقع این پلاگین هم با مرورگرهایی که css3 را پشتبانی می کنند و هم آنهایی که قدیمی تر هستند، سازگاری دارد. همچنین با ابزارهای لمسی مانند موبایل و تبلت نیز سازگار است.

روش استفاده از افزونه Page Piling در جی کوئری

جهت استفاده از این پلاگین لازم است فایلهای css و js پلاگین را در پروژه خود قرار دهیم . همچنین لازم است فایل jquery.js نیز در کنار آنها موجود باشد. اگر میخواهید از افکتهایی easing (swing,linear) استفاده میکنید می توانید jquery UI را نیز استفاده کنید.

نصب توسط مرورگر

برای نصب پلاگین PagePiling توسط ترمینال می توانید دستور زیر را در مکانی که می خواهید نصب شود، فراخوانی کنید.

bower install pagepiling.js

 

لینک هایی که لازم است در پروژه قرار دهید.

< link rel="stylesheet" type="text/css" href="jquery.pagepiling.css" / >
< script src="http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.11.1/jquery.min.js" >< /script >
< script type="text/javascript" src="jquery.pagepiling.js" >< /script > 

 

اگر میخواهید پلاگین را دانلود کنید، روی لینک زیر را کلیک کنید :

CDNJS: https://cdnjs.com/libraries/pagePiling.js

 

کدهای HTML مربوط پلاگین JQuery PagePiling

هر بخش توسط یک عنصر div با کلاس section مشخص میشود. بخشی اول که صفحه نخست سایت محسوب میشود، به صورت پیش فرض فعال است.

< div id="pagepiling" >
< div class="section" >Some section< /div >
< div class="section" >Some section< /div >
< div class="section" >Some section< /div >
< div class="section" >Some section< /div >
< /div >

 

معرفی پلاگین PagePiling

برای فراخوانی پلاگین در جی کوئری، دستور زیر را درون script می نویسیم :

$ (document).ready(function() {
$ ('#pagepiling').pagepiling();
});

 

تمام گزینه های این پلاگین در قطعه کد زیر موجود است :

$ (document).ready(function() {
$ ('#pagepiling').pagepiling({
menu: null,
direction: 'vertical',
verticalCentered: true,
sectionsColor: [],
anchors: [],
 scrollingSpeed: 700,
easing: 'swing',
loopBottom: false,
loopTop: false,
css3: true,
navigation: {
'textColor': '#000',
'bulletsColor': '#000',
 'position': 'right',
'tooltips': ['section1', 'section2', 'section3', 'section4']
 },
normalScrollElements: null,
normalScrollElementTouchThreshold: 5,
touchSensitivity: 5,
keyboardScrolling: true,
sectionSelector: '.section',
animateAnchor: false,
//events
onLeave: function(index, nextIndex, direction){},
afterLoad: function(anchorLink, index){},
afterRender: function(){},
});
});

 

جهت اتصال منو با بخش های مختلف میتوانیم از پارامتر menu استفاده کنیم.

 

آموزش گزینه های پلاگین Page Piling در جی کوئری

• verticalCentered :

وسط چین کردن عمودی محتوای بخش ها (پیش فرض true)

 

• scrollingSpeed :

سرعت پیمایش برحسب میلی ثانیه (پیش فرص 700)

 

• sectionsColor :

تعیین رنگ پیش فرض برای بخشهای مختلف (پیش فرض none)

$ ('#pagepiling').pagepiling({
 sectionsColor: ['#f2f2f2', '#4BBFC3', '#7BAABE', 'whitesmoke', '#000'],
});

 

• Anchors :

لینک هایی که به هر بخش متصل هستند را نمایش میدهد. از این لینکها برای پیمایش به جلو و عقب استفاده می شود (مقدار پیش فرض []).

 

• Easing (Default Swing) :

افکت حرکتی پیمایش عمودی را مشخص میکند. جهت استفاده از این ویژگی لازم است jquery UI را نیز در پروژه خود قرار دهید (مقدار پیشفرض swing).

 

• LoopTop :

مشخص کننده این مورد است که در بخش اول، پیمایش به سمت بالا ما را به سمت آخرین مورد هدایت کند یا خیر (مقدار پیش فرض false).

 

• LoopBottom :

مشخص کننده این مورد است که در بخش آخر پیمایش به سمت پایین ، ما را به سمت اولین بخش هدایت کند یا خیر (مقدار پیشفرض false).

 

• Css3 :

استفاده از css3 یا javascript برای پیمایش بین بخش ها ( مقدار پیش فرض tru).

 

• NormalScrollElements :

​​​​​​​اگر میخواهید از اسکرول اتوماتیک روی بعضی عناصر جلوگیری کنید میتوانید از این گزینه استفاده کنید .مقدار این گزینه به صورت رشته خواهد بود.

(normalScrollElements: '#element1, .element2')
keyboardScrolling: (default true) Defines if the content can be navigated using the keyboard

اسکرول مطالب توسط دکمه های کیبورد (مقدار پیش فرض true).

 

• TouchSensitivity :

درصد طول و عرض پنجره های مرورگرها و میزانی که یک swipe باید اندازه گیری شود تا به بخش بعدی هدایت شویم (مقدار پیش فرض5).​​​​​​​

 

• AnimateAnchor :

​​​​​​​مشخص کننده این مورد است که اگر در url بخش خاصی با # مشخص شده بود، در هنگام بارگزاری با انیمیشن خاصی به آن بخش برود یا اینکه همان بخش زمان لود نمایش داده شود (مقدار پیش فرض true).

 

• Direction :

​​​​​​​اسکرول افقی باشد یا عمودی (مقدار پیش فرض vertical).

 

• Menu :

​​​​​​​یک انتخابگر که منو شامل لینک هایی که به بخش های مختلف متصل است را نمایش می دهد.

 

مثال :

< ul id="myMenu" >
 < li data-menuanchor="firstPage" class="active" >< a href="#firstPage" >First section< /a >< 
 /li >
< li data-menuanchor="secondPage" >< a href="#secondPage" >Second section< /a >< /li >
< li data-menuanchor="thirdPage" >< a href="#thirdPage" >Third section< /a >< /li >
< li data-menuanchor="fourthPage" >< a href="#fourthPage" >Fourth section< /a >< /li >
< /ul >
$ ('#pagepiling').pagepiling({
anchors: ['firstPage', 'secondPage', 'thirdPage', 'fourthPage', 'lastPage'],
menu: '#myMenu'
});

 

متدهای مربوط به پلاگین PagePiling

• moveSectionUp() :

​​​​​​​اسکرول به سمت بالا یک بخش

$ .fn.pagepiling.moveSectionUp();

 

• moveSectionDown() :

اسکرول یک بخش به سمت پایین​​​​​​​

$ .fn.pagepiling.moveSectionDown();

 

• moveTo(section) :

​​​​​​​اسکرول صفحه به بخش مشخص شده

/*Scrolling to the section with the anchor link `firstSection`  */
$ .fn.pagepiling.moveTo('firstSection');
//Scrolling to the 3rd section in the site
$ .fn.pagepiling.moveTo(3);
//Which is the same as
$ .fn.pagepiling.moveTo(3);

 

• setAllowScrolling(boolean) :

​​​​​​​حذف امکان اسکرول بین بخش توسط موس یا حالت لمسی

$ .fn.pagepiling.setAllowScrolling(false);

 

• setKeyboardScrolling(boolean) :

​​​​​​​افزودن یا حذف امکان اسکرول بین بخش توسط دکمه های کیبورد

$ .fn.pagepiling.setKeyboardScrolling(false);

 

• setScrollingSpeed(milliseconds) :

​​​​​​​سرعت اسکرول برحسب میلی ثانیه

$ .fn.pagepiling.setScrollingSpeed(700);

 

با آموزش های بعدی در زمینه آموزش طراحی سایت همراه ما باشید ...

آموزش طراحی سایت-کار با تاریخ در جاوا اسکریپت

سلام بر دوستان عزیزم ...

امروز با مقاله ای دیگر از سری مقاله های آموزش طراحی سایت همراه شما هستیم. در این مقاله با هم و در کنار هم می آموزیم که چطور می توانیم متود dste در جاوا اسکریپت را بکار گرفته و تنظیمات لازم برای آن را نیز پیاده سازی کنیم...

شی date در جاوا اسکریپت

شی date در جاوا اسکریپت به برنامه نویس این امکان را می دهد که تاریخ و زمان را در صفحات وب مدیریت کند.

 

قالب یا فرمت زمان و تاریخ در جاوا اسکریپت

تاریخ را در جاوا اسکریپت می توان یا به صورت رشته (string) نوشت، مطابق دستور زیر :

Mon Jun 08 2015 16:06:13 GMT+0430 (Iran Daylight Time)

 

و یا آن را به صورت عدد قالب دهی کرده و نمایش داد.

1433763373015

نمایش تاریخ

در این بخش با استفاده از یک اسکریپت، تاریخ را درون المان با شناسه یا id "demo" نمایش می دهیم.

مثال 1 :

document.getElementById("demo") = Date();

در این اسکریپت مقدار Date() به محتوای (innerHTML) المان با شناسه ی "demo" تخصیص داده می شود.

 

ایجاد شی date در آموزش طراحی سایت

شی date همان طور که پیشتر نیز ذکر شد امکان مدیریت و کار با تاریخ را فراهم می کند. تاریخ متشکل از سال، ماه، روز، ساعت، دقیقه، ثانیه و یک هزارم ثانیه می باشد. شی date با استفاده از سازنده new Date() ایجاد می گردد(منظور از سازنده همان constructor است). چهار روش مختلف برای راه اندازی و شروع تاریخ وجود دارد که به شرح زیر است :

 

new Date() 
        new Date(milliseconds) 
        new Date(dateString)
        new Date(year،‎ month،‎ day،‎ hours،‎ minutes،‎ seconds،‎ milliseconds)‎

سازنده یا constructor new Date() یک شی جدید date با زمان و تاریخ جاری ایجاد می کند.

 

مثال 2 :

    var d = new Date();
    document.getElementById("demo") = d;

سازنده ی new Date(date string)، یک شی جدید date از تاریخ و زمان تعیین شده می سازد.

 

مثال 3 :

    var d = new Date("October 13, 2014 11:13:00");
    document.getElementById("demo") = d;

سازنده ()new Date Number یک شی جدید date از زمان صفر (zero time) محاسبه کرده و عدد مورد نظر را به آن اضافه می کند. منظور از زمان صفر / zero time در واقع یک ژانویه ی سال 1970 و ساعت هماهنگ جهانی UTC 00:00:00 می باشد. عدد مورد نظر بر حسب یک هزارم ثانیه مشخص می شود.

مثال 4 :

    var d = new Date(86400000);
document.getElementById("demo") = d;

 

که نتیجه بصورت زیر خواهد بود :

Fri Jan 02 1970 03:30:00 GMT+0330 (Iran Standard Time)‎

 

توجه :

تمام محاسبات براساس میلی ثانیه با زمان شروع 00:00:00 01/01/1970 و طبق زمان جهانی (UTC) می باشد. یک روز شامل 86، 400، 000 میلی ثانیه است.

 

سازنده ی (7)new Date Numbers، یک شی جدید date با تاریخ و زمان مشخص شده ایجاد می کند. هفت رقم داخل پرانتز سال، ماه، ساعت، دقیقه، ثانیه و هزارم ثانیه را به همین ترتیب ذکر شده مشخص می کند.

 

مثال 5 :

 var d = new Date(99, 5, 24, 11, 33, 30, 0);
 document.getElementById("demo") = d;

می توان چهار پارامتر پایانی را از حذف کرد.

 

مثال 6 :

 var d = new Date(99, 5, 24);
 document.getElementById("demo") = d;

نکته : جاوا اسکریپت ماه ها را از 0 تا 11 می شمارد، بدین معنا که ژانویه 0 و دسامبر ماه 11 در نظر گرفته می شود.

متدهای شی date

هنگامی که یک شی date ایجاد می شود، متدهای جاوا اسکریپت به شما اجازه می دهند تعدادی عملیات معین روی آن انجام دهید. متدهای شی date قابلیت بدست آوردن و تنظیم (get & set) تاریخ و زمان را یا با زمان محلی و یا زمان جهانی فراهم می آورد.

 

نمایش تاریخ

هنگامی که یک شی date را در HTML نمایش می دهید، این شی به صورت خودکار و به وسلیه ی متد toString() به یک رشته تبدیل می شود.

 

مثال 7 :

< p id="demo">< /p>
‎< script>
    d = new Date();
    document.getElementById("demo") = d;
‎< /script>‎

 

که یکسان است با :

< script>
    var d = new Date();
    document.getElementById("demo") = d.toString();
< /script>

 

متد toUTCString() یک تاریخ را به رشته ی UTC (یک استاندارد برای نمایش تاریخ) تبدیل می کند.

 

مثال 8 :

< script>
    var d = new Date();
    document.getElementById("demo") = d.toUTCString();
< /script>

متد toDateString() یک تاریخ را به فرمت های خواناتری تبدیل می کند.

 

مثال 9 :

< script>
    var d = new Date();
    document.getElementById("demo") = d.toDateString();
< /script>

که نتیجه بصورت زیر خواهد بود :

Tue Jun 09 2015

 

توجه : شی date (از نوع) ایستا (static) است و نه پویا (dynamic)، بدین معنا که زمان و ساعت کامپیوتر همچنان تغییر می کند اما اشیا date به همان صورتی که اول ایجاد شدند باقی مانده و تغییر نمی کنند.

قالب های مختلف تنظیم تاریخ در جاوا اسکریپت

در کل سه فرمت مختلف تنظیم تاریخ در جاوا اسکریپت وجود دارد که به ترتیب زیر می باشد. ISO Dates (ایزو 8601 عناصر داده - قالب‌های تبادل - تبادل اطلاعات - نمایش تاریخ‌ها و زمان‌ها یک استاندارد بین المللی درباره تبادل داده‌های مرتبط با تاریخ و زمان است).

Long Dates
Short Dates

ترکیب نحوی (syntax) ایزو 8601 (روز روز- ماه ماه – سال سال سال سال) نوین ترین و همچنین ارجح ترین روش برای نوشتن و فرمت دهی تاریخ محسوب می گردد.

مثال 10 :

< script>
    document.getElementById("demo") = new Date("2015-03-25");
< /script>

و یا با ترکیب نحوی " ماه ماه – سال سال سال سال " بدین تریتب نوشت : 2014-12

 

مثال 11 :

< script>
    document.getElementById("demo") = new Date("2015-03");
< /script>

و یا با ترکیب نحوی " سال سال سال سال " بدین ترتیب : 2014

 

مثال 12 :

document.getElementById("demo") = new Date("2015");

و یا بدین ترتیب : 2014-12-24T12:00:00

 

مثال 13 :

document.getElementById("demo") = new Date("2015-03-25T12:00:00");

توجه داشته باشید که T در رشته ی date در مثال بالا نشانگر ساعت هماهنگ جهانی یا همان UTC می باشد.

 

نکته : ساعت هماهنگ جهانی (UTC) و ساعت گرینویچ یا ساعت جهانی (GMT) هر دو یکسان هستند.فرمت long date اغلب بدین ترتیب نگارش می شود : " سال سال سال سال روز روز ماه ماه ماه ". ترکیب نحوی این فرمت به شرح زیر می باشد.

 

مثال 14 :

document.getElementById("demo") = new Date("Mar 25 2015");

اما می توان ترتیب ماه، سال و روز را مطابق میل تغییر داد.

 

مثال 15 :

document.getElementById("demo") = new Date("25 Mar 2015");

 

مثال 16 :

document.getElementById("demo") = new Date("2015 Mar 25");

اسم ماه ها را می توان به طور کامل نوشت و یا در صورت تمایل تنها حروف اول آن را لحاظ کرد، برای مثال بجای January نوشت jan.

 

مثال 17 :

document.getElementById("demo") = new Date("January 25 2015");

 

مثال 18 :

document.getElementById("demo") = new Date("Jan 25 2015");

ویرگول و کوچک بزرگی حروف (اسم ماه مورد نظر) کاملا نادیده گرفته می شود.

 

مثال 19 :

document.getElementById("demo") = new Date("2015, JANUARY, 25");

قالب (فرمت) short date اغلب بدین صورت نگارش می شود : " سال سال سال سال / روز روز / ماه ماه ".

 

مثال 20 :

document.getElementById("demo") = new Date("03/25/2015");

می توان از کاراکترهای "/" یا "-" به عنوان تفکیک کننده ی سال، ماه و روز استفاده کرد.

 

مثال 21 :

document.getElementById("demo") = new Date("03-25-2015");

جاوا اسکریپت این ترکیب نحوی یا نحوه ی نگارش تاریخ را نیز می پذیرد : " روز روز / ماه ماه / سال سال سال سال ".

 

مثال 22 :

document.getElementById("demo") = new Date("2015/03/25");

نکته : ماه در هر دو فرمت short date و ISO پیش از روز درج می شود.

 

جاوا اسکریپت همچنین اجازه ی نگارش تاریخ به صورت کامل (با full format) را به برنامه نویس می دهد. به مثال زیر توجه کنید.

 

مثال 23 :

document.getElementById("demo") =
new Date("Wed Mar 25 2015 09:56:24 GMT+0100 (W. Europe Standard Time)");

جاوا اسکریپت خطاهای مربوط به اسم روز و پرانتز را نادیده می گیرد.

مثال 24 :

 document.getElementById("demo") =
        new Date("Fri Mar 25 2015 09:56:24 GMT+0100 (Tokyo 
Time)");

 

با مقاله های جدید و متنوع در زمینه آموزش طراحی سایت همراه ما باشید ....

آموزش طراحی سایت-media object در بوت استرپ 4

سلام بر دوستان عزیزم..

امروز با پست دیگری از سری پست های آموزش طراحی سایت همراه شما هستیم، در این پست سعی داریم به آموزش آبجکت های چند رسانه ای در بوت استرپ 4 بپردازیم.

آموزش Media Object ها در در بوت استرپ 4

 

بوت استرپ 4، راه حل ساده ای برای چینش Media Object یا فایل های رسانه ای مثل عکس یا ویدیو درون سایر محتواها را فراهم کرده است. از فایل های رسانه ای معمولا در بخش نظرات بلاگ ها، پست های شبکه های اجتماعی و ... استفاده می شود.

شکل زیر، یک مکالمه ساده بین دو کاربر در یک انجمن را با استفاده از کلاس های جدید بوت استرپ 4، در قالبی زیبا نمایش داده است :

 

آموزش ایجاد فایل رسانه ساده Basic Media Object

شکل زیر، نحوه قرار دادن یک عکس را درون سایر محتویات صفحه متوسط کلاس های جدید بوت استرپ 4 نشان داده است :

 

برای ایجاد یک شی رسانه ای (Media Object)، کلاس media را به عنصر دربرگیرنده یا Container اضافه کرده و فایل رسانه (عکس یا ویدیو) را درون عنصر فرزند آن که دارای کلاس media-body است، قرار دهید. به میزان مورد نظر حاشیه درونی (padding) و مارجین (margin) تعیین کرده و برای این کار از کلاس های کاربری ویژه بوت استرپ 4 (utility Classes) استفاده کنید، همانند کد مثال عملی زیر :

مثال 1 :

< div class="media border p-3">
< img src="img_avatar3.png" alt="John Doe" class="mr-3 mt-3 rounded-circle"
style="width:60px;">
< div class="media-body">
< h4>John Doe < small>< i>Posted on February 19, 2016< /i>< /small>< /h4>
< p>Lorem ipsum...< /p>
< /div>
< /div>

 

آموزش ایجاد فایل رسانه ای تو در تو Nested Media Object در Bootstrap 4 در آموزش طراحی سایت

یک فایل رسانه ای را می توانید درون یک فایل رسانه ای دیگر قرار دهید، همانند تصویر زیر :

 

 

برای تو در تو کردن فایل رسانه ای و قرار دادن یک Media Object درون یک شی دیگر (Nested)، فایل لازم را درون عنصر دربرگیرنده فایل اول که دارای کلاس media-body است، قرار دهید. همانند کد مثال عملی زیر :

مثال 2 :

< div class="media border p-3">
< img src="img_avatar3.png" alt="John Doe" class="mr-3 mt-3 rounded-circle" 
style="width:60px;">
< div class="media-body">
< h4>John Doe < small>< i>Posted on February 19, 2016< /i>< /small>< /h4>
< p>Lorem ipsum...< /p>
< div class="media p-3">
< img src="img_avatar2.png" alt="Jane Doe" class="mr-3 mt-3 rounded-circle" 
style="width:45px;">
< div class="media-body">
< h4>Jane Doe < small>< i>Posted on February 20 2016< /i>< /small>< /h4>
< p>Lorem ipsum...< /p>
< /div>
< /div>
< /div>
< /div>

 

آموزش راست چین کردن فایل رسانه ای در بوت استرپ 4

می توانید فایل رسانه ای (عکس یا ویدیو) را در سمت راست محتویات قرار دهید، همانند تصویر زیر :

 

مثال 3 :

< div class="media border p-3">
< div class="media-body">
< h4>John Doe < small>< i>Posted on February 19, 2016< /i>< /small>< /h4>
< p>Lorem ipsum...< /p>
< /div>
< img src="img_avatar3.png" alt="John Doe" class="ml-3 mt-3 rounded-circle"
style="width:60px;">
< /div>

 

آموزش ترازبندی بالا، پایین یا وسط فایل رسانه در Bootstrap 4

از کلاس های کاربردی Flex Utility مخصوص بوت استرپ 4، برای تنظیم قرارگیری عمودی فایل رسانه ای استفاده کنید. برای این منظور، کلاس align-self-* را به تگ یا تگ فایل رسانه ای داده که در آن * یکی از 3 مقدار (start) بالا، وسط (center) و پایین (end) را دریافت می کند.

همانند کد مثال عملی زیر :

مثال 4 :

< !-- Media top -->
< div class="media">
< img src="img_avatar1.png" class="align-self-start mr-3" style="width:60px">
< div class="media-body">
< h4>Media Top< /h4>
< p>Lorem ipsum...< /p>
< /div>
< /div>
< !-- Media middle -->
< div class="media">
< img src="img_avatar1.png" class="align-self-center mr-3" style="width:60px">
< div class="media-body">
< h4>Media Middle< /h4>
 < p>Lorem ipsum...< /p>
< /div>
< /div>
< !-- Media bottom -->
< div class="media">
< img src="img_avatar1.png" class="align-self-end mr-3" style="width:60px">
< div class="media-body">
< h4>Media Bottom< /h4>
< p>Lorem ipsum...< /p>
< /div>
< /div>

 

با دیگر پست های ما در زمینه آموزش طراحی سایت همراه باشید .....

آموزش طراحی سایت-آموزش Text در CSS

سلام بر دوستان عزیزم..

امروز با مقاله دیگری از سری مقالات آموزش طراحی سایت همراه شما هستیم. در این مقاله به بررسی محتوا متنی و چگونگی استایل دهی به آن در CSS3 می پردازیم.

پیش از هر چیزی باید به این نکته اشاره کرد که CSS3 دربردارنده ی چندین خاصیت جدید در زمینه ی text می باشد. در این فصل از سری مقاله های آموزشی CSS3 با خاصیت های جدید متن آشنا می شوید که از جمله آنها می توان به text-overflow, word-wrap, word-break اشاره کرد.

 

خاصیت / property text-overflow در CSS3 (خارج شدن متن از کادر)

خاصیت text-overflow تعیین می کند چگونه محتوای سرریز شده (overflowed یا از کادر خارج گشته) برای کاربر قابل دسترسی باشد و نمایش داده شود. ممکن است نوشته برش داده شود (clip), مرورگر متن را به اندازه ای که می تواند نمایش داده و ادامه آن را بریده و نمایش ندهد :

 

و یا به جای متنی که قادر به نمایش آن نیست نقطه چین بگذارد (حالت ellipsis) - (مرورگر متن را به اندازه ای که می تواند نمایش داده و ادامه آن را به صورت نقطه چین... نشان می دهد) :

 

کد CSS آن به ترتیب زیر می باشد :

p.test1 { 
white-space: nowrap; 
width: 200px; 
border: 1px solid #000000;
overflow: hidden; 
text-overflow: clip;
}
p.test2 { 
white-space: nowrap; 
width: 200px; 
border: 1px solid #000000; 
overflow: hidden; 
text-overflow: ellipsis; 
}

 

مثال زیر به شما نشان می دهد چگونه می توانید محتوای سرریز شده (overflowed content) را هنگامی که مکان نمای موس روی آن قرار می گیرد, نمایش دهید :

 div.test:hover { 
text-overflow: inherit; 
overflow: visible; 
}

 

خاصیت word-wrap در CSS3

خاصیت word-wrap در CSS3 به شما امکان می دهد کلمات و نوشته های طولانی را شکسته و آن را داخل خط بعدی قرار دهید (باعث می شود در صورتی که یک کلمه طولانی بود و به انتهای یک خط رسید، به دو قسمت تبدیل شده و قسمت دوم آن به سطر بعدی نوشته انتقال داده شود). به صورت پیش فرض (بدون استفاده از این خاصیت), کلمه ی بسیار طولانی که داخل کادر محتوا جای نمی گیرد, صرفاً از کادر سرریز شده و از آن خارج می گردد :

 

خاصیت word-wrap باعث می شود کلمه ی بسیار طولانی داخل سطر بعدی جای داده شود, حتی در صورت لزوم کلمه از وسط شکسته شده و نصف آن در خط بعدی قرار داده شود :

 

کد CSS آن به شرح زیر می باشد :

p {
word-wrap: break-word;
}

 

خاصیت word-break

خاصیت word-break در CSS3 باعث می شود در صورتی که یک کلمه طولانی به انتهای سطر رسید، مرورگر آن را به دو قسمت تقسیم کرده (شکسته) و ادامه ی آن را به سطر بعدی متن انتقال دهد.

 

کد CSS آن به ترتیب زیر می باشد :

p.test1 { 
word-break: keep-all; 
} 
p.test2 { 
word-break: break-all; 
}

 

خصوصیت های / properties مربوط به متن و نوشته در CSS3

• text-align-last :

نحوه ی ترازبندی آخرین خط یک نوشته را تنظیم می کند.

 

• text-emphasis :

​​​​​​​یک خاصیت مختصر نویسی (Shorthand property) است که خصوصیت های text-emphasis-color و text-emphasis-style را در یک تعریف واحد (declaration) مقداردهی می کند.

 

• text-justify :

​​​​​​​برای تعیین نحوه چیدمان نوشته هنگامی که مقدار خاصیت text-align آن بر روی مقدار justify تنظیم شده است، استفاده می شود. مقدار justifyمتن را از هر دو طرف چپ و راست تراز بندی می کند.

 

• text-overflow :

​​​​​​​تعیین می کند چگونه متنی که از کادر محتوا و محدوده ی مشخص شده ی آن خارج گشته به کاربر نشان داده شود.

 

• word-break :

​​​​​​​

قوانین مربوط به شکستن خط را برای اسکریپت هایی که غیر از کاراکترهای چینی, ژاپنی و کره ای (non-CJK scripts) هستند, تعیین می کند.

 

• word-wrap :

​​​​​​​

کلماتی که طولانی هستند را نصف کرده یا شکانده و بقیه ی آن را در سطر بعدی به نمایش می دهد.

 

با دیگر مقاله های از آموزش طراحی سایت همراه ما باشید...